یلــــدرم

حکیم ابومعین حمیدالدین ناصربن خسرو بلخی یکی از سیماهای درخشان و پرتوان در تاریخ ادبیات کلاسیک دری است که در ماه ذی‌القعده سال 394 هـ. ق. در قبادیان بلخ به دنیا آمد. در همان‌جا تحصیلات خویش را در زمینه‌های مختلف علوم قدیمِ از قبیل صرف و نحو، فقه، تفسیر، ادبیات، نجوم وغیره بسر رسانیده، به شعر و ادب دری علاقه گرفت و آثار زیادی در این زبان به وجود آورد. او نه‌تنها در سخنوری و دانش سرآمد روزگار خویش بوده، بلکه درعین‌حال مردی رزمنده، آزاداندیش و پیکارجوی شگرفی نیز بوده است که در تاریخ ادبیات و فرهنگ ما همتای چندانی نداشته است. به عقیده نگارنده این سطور در بین شاعران قصیده‌پرداز ما، مقام ناصرخسرو در ادبیات دری، عظمت سخن و روح بلند و پرصلابت وی از موقف ویژه‌ای برخوردار است.

به مناسبت چهلمین روز درگذشت استاد سخن ـ واصف باختری، شاگرد گرامی و فرهیخته ام محترم فردین عصمتی، در باره زندگی، فعالیت ها و مقام ادبی آن استاد مرحوم با من مصاحبه ای ترتیب داده بود. یکی دیگر از شاگردان ورجاوندم محترم شفیع بیریا سخنان شفاهی مرا به روی کاغذ آورد. اینک با سپاس از زحمات و اخلاص محترم بیریا، متن آن مصاحبه را در اینجا با شما عزیزان شریک میسازم:

پوهاند دوکتور محمدصالح راسخ

پهلوان محمود خوارزمی (پوریای ولی) به مثابه شاعر عارف

چکیده

پهلوان محمود خوارزمی مشهور به پوریای ولی، یکی از بزرگمردان عرصه عرفان و جوانمردی بوده است. از بارزترین ویژگی های شخصیتی او شیوه جوانمردی، انسان دوستی، عشق و محبت به تمام انسانها و موجودات است.